عضویت در وب

به علت به روز بودن از صفحات دیگر نیز بازدید کنید

چرا نوزادان پس از بلند کردن، آرام می‌شوند؟

          محمدرضا  
            بازدید : 43
          پنجشنبه 19 دی 1392
           نظرات (0)
        

چرا نوزادان پس از بلند کردن، آرام می‌شوند؟

چرا نوزادان پس از بلند کردن، آرام می‌شوند؟
پژوهشگران ژاپنی با مطالعه بر روی نوزادان انسان و موش ، از اسرار آرام شدن نوزادان پس از بلند کردن و در آغوش کشیده شدن رمزگشایی کردند.
یکی از راه‌های مؤثر آرام کردن نوزادن در حال گریه، بلند کردن و در آغوش کشیدن آنهاست، اما علت اصلی اثربخشی این روش تاکنون مشخص نشده بود.محققان موسسه علوم مغز RIKEN برای نخستین بار موفق شدند دلایل علمی و فیزیولوژیک آرام شدن نوزادان را تشریح کنند.
به گفته دکتر «کومی کورودا» سرپرست تیم تحقیقاتی، نتایج نخستین پژوهش در خصوص واکنش کودکان به بلند کردن و در آغوش کشیدن، بیانگر مجموعه ای از فرامین عصبی، مغزی و قلبی در نوزاد است.
محققان با استفاده از دستگاه الکتروکاردیوگراف (ECG)، فعالیت الکتریکی قلب نوزادان را مورد بررسی قرار دادند که نشان می دهد، ضربان قلب نوزاد پس از بلند کردن بطور چشمگیری آهسته شده و این مسأله بصورت خودکار باعث آرامش نوزاد می‌شود.
تکرار این آزمایش بر روی نوزادان موش با استفاده از یک دستگاه کوچک ECG اثر مشابهی را نشان می دهد؛ موش های مادر با واکنش‌های حرکتی که در سایر پستانداران از جمله گربه و شیر نیز دیده می‌شود، فرزند خود را در آغوش می‌گیرد و در این حالت علاوه بر آهسته شدن ضربان قلب، صدای بسیار ظریف گریه نوزاد موش قطع می شود.
محققان خاطرنشان می کنند، گریه نوزادان و کودکان یکی از اصلی ترین دلایل خشم والدین محسوب می‌شود و نتایج بدست آمده در این تحقیق می تواند به والدین برای آرام کردن کودکان و پیشگیری از تنبیه شدن آنها کمک کند.

نکاتی درباره خرید اسباب بازی برای کودکان

          محمدرضا  
            بازدید : 23
          یکشنبه 15 دی 1392
           نظرات (0)
        

راهنمای انتخاب اسباب بازی بی خطر برای کودکان

اسباب بازی ها گنجینه های کودکان هستند. به همین دلیل، باید در انتخاب آنها نهایت دقت و وسواس را به خرج دهید زیرا برخی از آنها می توانند برای کودک دلبندتان خطرناک باشند.
بد نیست بدانید سالانه کودکان زیادی در اثر جراحات ناشی از اسباب بازی های خود راهی بیمارستان می شوند و یک سوم از آنها زیر 5 سال سن دارند.
به همین منظور بهتر است با مطالعه این مطلب دانش خود در مورد انتخاب صحیح اسباب بازی را بالا ببرید.
آیا اسباب بازی مناسب سن کودک شما هست؟
تقریبا همه اسباب بازی ها سن مناسب را روی جعبه خود درج کرده اند. این برچسب نخستین چیزی که هنگام انتخاب وسیله باید به آن توجه کنید. باید هنگام انتخاب اسباب بازی در مورد توانایی ها و میزان رشد کودک خود کاملا واقع گرا باشید. به طور مثال، اسباب بازی هایی که عناصر پرتابی دارند برای کودکان زیر 4 سال مناسب نیستند. حتی تا شش سالگی نیز هنوز کودک قابلیت کنترل درست این وسایل را ندارد. یا مثلا اگر کودک سه ساله شما همه چیز را داخل دهان خود می برد، صبر کنید تا بزرگ تر شود و سپس اسباب بازی های کوچک برای او خریداری کنید.
وسایل بزرگ انتخاب کنید
تا زمانی که کودک به سن سه سالگی نرسیده است، باید وسایل بزرگ تر از دهان او برایش تهیه کنید تا خدایی نکرده دچار خفگی نشود. اگر می خواهید از بزرگی وسیله ای که قصد خرید دارید مطمئن شوید، آن را داخل لوله دستمال توالت امتحان کنید. اگر آن اسباب بازی داخل لوله رفت، وسیله بازی، مناسب خطرناک است.
آیا اسباب بازی بسیار سنگین است؟
اگر اسباب بازی بسیار سنگین باشد برای کودک خطر دارد زیرا ممکن است روی دست یا پای او بیفتد و موجب ایجاد جراحت شود.
به دنبال وسایلی باشید که اجزای آن کاملا به هم وصل شده اند
هنگام خرید عروسک یا حیوانات پشمالو مطمئن شوید که همه اجزای بدن آنها مثل دمشان کاملا به بدنه وصل است و به راحتی جدا نمی شود. در ضمن باید توجه داشته باشید که این عروسک ها دکمه، بند، روبان یا هر چیز دیگری که کودک بتواند آن را بکشد و در دهان خود بگذارد، نداشته باشند. هنگام خرید توجه داشته باشید وسیله هیچ لبه تیز یا نقاشی و طرحی که خیلی زود پاک می شود، نداشته باشد.

آیا کودک آماده استفاده از این اسباب بازی هست؟
به طور مثال، برخی از والدین دوچرخه هایی بزرگ تر برای کودک خود می خرند تا چند سال بتواند سوار آن شود. این ترفند شاید به جیب شما کمک کند اما ممکن است به کودک آسیب برساند زیرا شاید قد و جثه کودک نرسد که به درستی دوچرخه خود را کنترل کند.
آیا اسباب بازی سالم است و شرایط درستی دارد؟
استفاده از اسباب بازی های برادر یا خواهر بزرگ تر یا خرید وسایل بازی از گوشه خیابان و دست فروش می تواند برای کودک خطرناک باشد. سعی کنید همه وسایل بازی – کهنه یا جدید – را از نظر دکمه، بند، باتری، دانه، روبان و قطعه های پلاستیکی چک کنید تا مطمئن شوید به راحتی جدا نمی شوند و کودک آنها را نمی بلعد.
آیا اسباب بازی سیم و کابل بلندتر از 34 سانتی‌متر دارد؟
سیم و کابل وسایل بازی خیلی راحت می تواند دور گردن کودک بپیچد و خدایی نکرده موجب خفگی او شود. هنگامی که کودک می تواند دست و پای خود را تکان دهد و اشیا را در دست بگیرد، هر وسیله سیم داری را از تخت او دور نگه دارید. مخصوصا خیلی حواستان به اسباب بازی های قدیمی باشد. به طور مثال، قبلا تلفن های اسباب بازی در فروشگاه ها بود که سیم طولانی داشتند اما خدا رو شکر اکنون موبایل های اسباب بازی جای آنها را گرفته اند.
آیا اسباب بازی آهن رباهای کوچک در خود دارد؟
آهن ربا یکی از خطرهای پنهان هر خانه به شمار می رود. اصولا در برخی از اسباب بازی ها از آهن رباهای کوچک استفاده می شود که بسیار خطرناک است زیرا ممکن است از داخل وسیله در بیاید و کودک آن را ببلعد. خوردن یک یا دو آهن ربای کوچک توسط کودک باعث مرگ او می شود. یا شاید در دیواره های روده قرار بگیرد و باعث انسداد، سوراخ شدن یا عفونت در روده کودک شود. آهن ربا را باید از دسترس کودکان زیر 14 سال دور نگه داشت.
مراقب اسباب بازی های سمی باشید
هنگامی که یک اسباب بازی مطمئن و بی خطر یافتید، باید ببینید که آیا از مواد شیمیاییی سمی یا مضر ساخته نشده باشد. برای نرمی و دوام بیشتر پلاستیک به آن فتالات و پلاستیسایزر اضافه می کنند و این مواد در بیشتر اسباب بازی ها وجود دارند. کادمیوم، سرب، جیوه و آرسنیک دیگر مواد شیمیایی هستند که خیلی از عروسک ها، مجسمه ها، زیورآلات پلاستیکی و عروسک های پشمالو استفاده می شود.

اتاق کودک

          محمدرضا  
            بازدید : 37
          یکشنبه 15 دی 1392
           نظرات (0)
        

نمونه های کاغذ دیواری اتاق کودکان

کاغذ دیواری اتاق کودکان

منبع :

دکوراسیون

          محمدرضا 
            بازدید : 25
          سه شنبه 03 دی 1392
           نظرات (0)
        

مناسب ترین رنگ اتاق خواب کودک چیست؟

انتخاب رنگ اتاق خواب کودک کار آسانی نیست. البته انتخاب رنگ استانداردها و اصول مشخصی دارد:

صورتی برای اتاق دختربچه ها و آبی برای اتاق پسربچه ها. و وقتی نمی دانید که فرزند شما دختر است یا پسر، زرد و سبز رنگ های مناسبی هستند. البته رنگ اتاق بچه به این چند رنگ محدود نمی شود و رنگ های زیبای دیگری هم وجود دارند که برای اتاق کودک فوق العاده اند.

علاوه بر دو رنگ سنتی و متداول صورتی و آبی، بنفش هم رنگ زیبایی است. بنفش بسیار مهیج است و یک رنگ سلطنتی به شمار می رود. بنفش هم مانند سایر رنگ ها درجه بندی مختلفی دارد، لازم به گفتن نیست که بنفش تیره برای اتاق کودک انتخاب مناسبی نیست و رنگ ارغوانی بهترین آن هاست. رنگ ارغوانی دوست داشتنی و آرامش بخش است، درست مانند آبی و برای هر دو جنسیت مناسب است.

رنگ زیبای دیگر، سبز است. رنگ سبز از طبیعت گرفته شده و فرح بخش و آرامش بخش است. البته در انتخاب رنگ سبز دقت داشته باشید که سبز زیبایی را انتخاب کنید.

رنگی که به ندرت در این مورد استفاده می شود، رنگ نارنجی است. نارنجی رنگ محبوبی نیست و خیلی کم در خانه ها استفاده می شود. غیر قابل انکار است که نارنجی یک رنگ بسیار روشن و شاد است و حقیقت این است که رنگ مزاحمی برای آرامش اتاق خواب است، اما واقعا جذاب و برجسته است.

رنگ اتاق خواب کودک

اعتماد به نفس

          محمدرضا 
            بازدید : 26
          یکشنبه 01 دی 1392
           نظرات (0)
        

ايجاد اعتماد به نفس در كودك ممكن است دشوار به نظر برسد. اما احساس ارزش فردي پايه‌هاي آينده‌ي فرزندتان را پي مي‌ريزد، زماني كه بايد چيزهاي تازه را به تنهايي تجربه كند. جين نلسون، درمانگر خانواده در كاليفرنيا و يكي از نويسندگان سري كتابهاي انضباط مثبت مي‌گويد « اعتماد به نفس نتيجه‌ي احساس تعلق است، باور به اين كه مي‌توانيم، و دانستن اين كه همكاري‌هايمان را ارزش مي‌نهند و قدر مي‌دانند».

نلسون مي‌گويد «همان طور كه هر پدر يا مادري مي‌داند، اعتماد به نفس تجربه‌اي گذرا است. گاهس احساس خوبي درباره خودمان داريم و گاهي نداريم. چيزي كه واقعا مي‌خواهيم به كودكانمان ياد بدهيم مهارت‌هاي زندگي مثل انعطاف پذيري است».

هدف شما در مقام والد، اطمينان خاطر از اين است كه فرزندتان غرور و احترام به خود را در درون خود و همين طور ايمان به توانايي‌ خود در مقابله با چالش هاي زندگي را رشد داده است. در اينجا ده استراتژي ساده كه به شما در تقويت اعتماد به نفس كودكتان كمك مي‌كند آورده مي‌شود:

بي قيد و شرط عشق بورزيد

اعتماد به نفس كودك وقتي شكوفا مي‌شود كه نوعي علاقه بي قيد و شرط را ببيند، عشقي كه مي‌گويد «دوستت دارم، هركه باشي و هرچه انجام بدهي». وقتي كودكتان را صرفنظر از توانايي هايش، مشكلاتش، اخلاقش، يا قدرتش مي‌پذيريد، به او بيشترين كمك را مي‌كنيد. بنابراين، او را در عشق خود غرق كنيد. او را تا مي‌توانيد بغل كنيد، ببوسيد و به پشتش بزنيد و فراموش نكنيد به او بگوييد كه چقدر دوستش داريد. وقتي مجبوريد در موردي به او تذكر بدهيد ، به او بفهمانيد تذكر شما در مورد رفتارش است و نه خودش . مثلا، به جاي اين كه بگوييد «خيلي پسر شرّي هستي. چرا درست نمي‌شي؟ به او بگوييد، «لطفا تو خونه فوتبال بازي نكن. فوتبال بازي بيرون از خونه است».

توجه كنيد

وقتي را براي توجه كامل به كودك خود كنار بگذاريد. اين بسيار به احساس اعتماد به نفس كودك شما كمك مي كند چون به او اين پيغام را مي‌دهد كه شما فكر مي‌كنيد او مهم و ارزشمند است. حتما نبايد وقت زيادي باشد؛ فقط چند لحظه‌ كه وقتي مي‌خواهد با شما حرف بزند، دست از سركشي به صندوق پست مي‌كشيد يا تلويزيون را خاموش مي‌كنيد تا جواب سوالش را بدهيد. با او ارتباط چشمي برقرار كنيد تا معلوم باشد كه واقعا داريد به چيزي كه مي‌گويد گوش مي‌دهيد. اگر وقتتان كم است، بدون ناديده گرفتن نيازهايش اين نكته را به او بگوييد. بگوييد «خب همه اتفاقهاي تمرين فوتبال را برام تعريف كن، بعد كه تموم شد بايد برم شام درست كنم».

محدوديت‌ها را يادش بدهيد

چند قانون منطقي براي كودك خود وضع كنيد. مثلا، اگر به او مي‌گوييد كه موقع دوچرخه سواري در خيابان بايد كلاه سرش بگذارد، اجازه ندهيد بدون كلاهش به خانه دوستش برود. اگر بداند كه بعضي قوانين خانوادگي نقشِ روي سنگ شده اند، احساس امنيت بيشتري مي‌كند و به زودي بر طبق انتظارات شما زندگي خواهد كرد. فقط بكوشيد واضح و باثبات باشيد و نشان دهيد كه به او اعتماد داريد و از او انتظار داريد كه كار درست را انجام دهد.

از ريسك كردن‌هاي سالم استقبال كنيد

كودكتان را به كشف چيزي تازه، مثل خوردن غذايي متفاوت، يافتن دوستان تازه، يا اسكيت سواري تشويق كنيد. با اين كه هميشه احتمال شكست وجود دارد اما بدون ريسك كردن موفقيت هم به دست نمي آيد. پس به كودك خود اجازه‌ي تجربه‌هاي كم خطر را بدهيد و در مقابل تقاضاهاي او در دخالت خود مقاومت كنيد. مثلا سعي نكنيد به محض اين كه از خواندن كلمه‌اي دشوار احساس ياس كرد، او را «نجات» دهيد. پريدن وسط كار او و گفتن اين كه «خودم مي‌كنم» او را وابسته بار مي‌آورد و اعتماد به نفس ِ او را كم مي‌كند. شما با برقراري تعادل در نياز به حمايت از او و نياز او به تجربه كردن كارهاي تازه اعتماد به نفسش را شكل خواهيد داد.

اجازه بدهيد اشتباه كند

البته يك جنبه حق انتخاب دادن و خطر پذيري اين است كه كودكتان در معرض اشتباه قرار مي‌گيرد. اينها درسهاي باارزشي براي اعتماد به نفس كودكتان هستند . بنابراين اگر كودكتان با وقت تلف كردن در اتاق خوابش از اتوبوس مدرسه جا مانده است، او را تشويق كنيد كه بينديشد دفعه بعد چطور رفتار كند بهتر است. به اين ترتيب اعتماد به نفسش صدمه نمي‌بيند و خواهد فهميد كه گاهي مي‌شود اشتباه كرد. دانيل مير، استاديار آموزش ابتدايي در دانشگاه ايالت سان فرانسيسكو مي‌گويد اگر خودتان اشتباه كرديد، به آن اعتراف كنيد. پذيرش و اصطلاح اشتباهات پيغام قدرتمندي به فرزندتان مي‌رساند و پذيرش مشكلات را براي كودك آسان‌تر مي‌كند.

از اتفاقات مثبت تجليل كنيد

همه تشويق پذير هستند، بنابراين سعي كنيد چيزهاي خوبي را كه كودكتان در روز انجام مي‌دهد با صداي بلند اعلام كنيد. مثلا به پدرش بگوييد «پيتر امروز همه تكاليفش را سريع انجام داد». با اين كار او را در معرض تحسين خود و پاسخ دلگرم كننده‌ي پدرش قرار مي‌دهيد. واضح و مشخص بيان كنيد. به جاي اين كه بگوييد « خوب بود» بگوييد «ممنون كه ميز شام را چيدي». اين دركِ انجام كار و ارزش فردي را در او بالا مي‌برد و به او اجازه مي‌دهد دقيقا بداند چه كاري را درست انجام داده است.

خوب گوش كنيد

اگر كودكتان نياز به حرف زدن دارد، بايستيد و به چيزي كه براي گفتن دارد خوب گوش دهيد. او نياز دارد احساس كند كه افكارش، احساساتش، خواسته‌ها و نظراتش مهم هستند. به او كمك كنيد با نام گذاشتن روي احساساتش با آنها راحت كنار بيايد. بگوييد «مي‌فهمم كه ناراحتي چون نمي‌تواني به آن مهماني بروي». با پذيرفتن احساساتش بدون قضاوت درباره آنها، به احساسات او اعتبار مي‌بخشيد و نشان مي‌دهيد كه براي چيزي كه مي‌خواهد بگويد ارزش قايليد. اگر احساسات خودتان را با او سهيم كنيد مثلا اگر بگوييد:«من نگران مامان بزرگم. خيلي مريضه»، او هم در بيان احساسات خودش اعتماد به نفس پيدا مي‌كند.

از مقايسه اجتناب كنيد

نظراتي مثل «چرا سعي نمي‌كني مثل برادرت باشي؟» يا «چرا مثل دوستت مودب نيستي؟» فقط كودكتان را به ياد مشكلاتش مي‌اندازد و در او احساس خجالت، حسادت و رقابت را تشديد مي‌كند. حتي مقايسه‌هاي مثبت مثل «تو بهترين بازيكني» هم به طور بالقوه مخرب اند چون چون كودك به سختي مي تواند هميشه بر طبق اين تصوير خود را بسازد. اگر بگذاريد كودكتان بداند كه او را به خاطر منحصر به فرد بودنش تحسين مي‌كنيد، او هم ارزش بيشتري براي خودش قايل مي‌شود.

احساس همدردي كنيد

اگر كودكتان خودش را به شكلي ناخوشايند با خواهر برادرها يا همسالانش مقايسه مي‌كندمثلا مي گويد: «چرا نمي تونم مثل دوستم توپ پرت كنم» ، با او همدردي كنيد و بعد روي يكي از توانايي‌هايش تاكيد كنيد. مثلا بگوييد، «آره راست مي‌گي. دوستت توپ پرت كن ِ خوبيه. تو هم خيلي تند مي‌دوي». اين به كودكتان كمك مي‌كند متوجه شود كه ما همه نقاط قوت و ضعفي داريم و لازم نيست كه حتما بي عيب باشد تا احساس خوبي درباره خودش داشته باشد.

تشويق كنيد

هر كودكي نياز به شكلي از حمايت از جانب عزيزانش دارد كه پيغام مي‌دهند «ما به تو ايمان داريم. ما تلاشهايت را مي‌بينيم. ادامه بده!» تشويق يعني تشخيص دادن پيشرفت و نه فقط پاداش دادن به نتيجه اي. پس اگر كودكتان با مسئله‌ي رياضي دست و پنجه نرم مي‌كند، به جاي اين كه بگويي «نه اينطوري نيست. بگذار برات حلش كنم»، بگوييد «خيلي داري تلاش مي‌كني. تقريبا به جواب رسيدي»

تفاوتي بين تحسين و تشويق هست. تحسين پاداش به انجام كار است، در حالي كه تشويق پاداش به فرد است («تو تونستي» به جاي «من به تو افتخار مي‌كنم»). تحسين ممكن است به كودك بفهماند كه تنها وقتي «خوب» است كه كاري را درست انجام داده باشد. از سوي ديگر، تشويق به رسميت شناختن تلاش است. گفتنِ «خب بهم بگو بازي چطور بود. ديدمت چطور حمله مي‌كردي» مفيدتر از گفتن «تو بهترين بازيكن تيمي» عمل مي‌كند. تحسين بيش از اندازه اعتماد به نفس را خدشه دار مي‌كند چون فشاري براي انجام كار و نياز مداومي به تاييد ديگران ايجاد مي‌كند. بنابراين تحسين را كناري بگذاريد و آزادانه او را تشويق كنيد؛ اين به كودكتان كمك مي‌كند تا با احساس خوبي نسبت به خود رشد پيدا كند.

ایجاد اعتماد به نفس در کودکان

          محمدرضا 
            بازدید : 32
          یکشنبه 01 دی 1392
           نظرات (0)
        

روش‌هاي ايجاد اعتماد به نفس در ‌كودكان

مجموعه: روانشناسی کودکان

اعتماد به نفس مناسب، سلاح كودك در برابر چالش‌هاي دنياست. كودكاني كه احساس خوبي در مورد خود دارند، راحت‌تر مي‌توانند با مشكلات محيط اطراف و فشارهاي موجود در جهان مقابله كنند. آنها تمايل بيشتري به شادي و لذت از زندگي دارند. اين كودكان واقع‌بين بوده و معمولا خوشبين هستند.

در مقابل، چالش‌هاي محيط زندگي براي كودكاني كه اعتماد به نفس پايين‌تري دارند، مي‌تواند به منزله يك منبع عظيم اضطراب و عصبانيت باشد. كساني كه تفكر منفي راجع به خود دارند، سخت‌تر مي‌توانند براي مشكلات خود راه‌حل پيدا كنند. اگر كودك دچار افكاري همچون «من خوب نيستم» يا «نمي‌توانم كاري را درست انجام دهم» باشد، ممكن است در آينده تبديل به فردي مطيع، افسرده يا منزوي شود و هنگام رويارويي با يك چالش جديد، سريع پاسخ دهد كه «من نمي‌توانم».

اعتماد به نفس چيست؟

اعتماد به نفس مجموعه‌اي از باورها و احساساتي است كه ما در مورد خود داريم و در واقع درك ما از خودمان است. اين كه ما چگونه خود را تعريف مي‌كنيم روي انگيزه‌ها، نظرات و رفتارهاي ما تاثيرگذار بوده و در احساسات ما موثر است.

شكل‌گيري الگوي اعتماد به نفس، خيلي زود در زندگي آغاز مي‌شود. مثلا يك كودك نوپا كه راه رفتن را براي اولين بار تجربه مي‌كند، دچار حس انجام يك كار مي‌شود كه باعث تقويت اعتماد به نفس مي‌شود. يادگيري برخاستن پس از تلاش‌هاي ناموفق قبلي به كودك مي‌آموزد كه او مي‌تواند.

مفهوم موفقيت در قبال پافشاري در يك كار، خيلي زود در ذهن كودك شكل مي‌گيرد. همين طور كه كودك تلاش مي‌كند، شكست مي‌خورد، دوباره تلاش مي‌كند و بار ديگر شكست‌خورده و سرانجام پيروز مي‌شود، احساس خوبي درمورد توانايي‌هايش به وي مي‌دهد. در همين زمان، كودك مشغول خلق يك خودپنداري براساس ارتباط با ديگر افراد است. به همين دليل است كه نقش والدين، كمك به كودك براي شكل‌گيري يك وضعيت دقيق و سالم از خودآگاهي است.

كودكي كه با يك موفقيت شاد مي‌شود اما احساس مي‌كند كه مورد عشق و علاقه قرار نگرفته است، اعتماد به نفس پاييني را تجربه خواهد كرد. همچنين كودكي كه دوست داشته مي‌شود اما در مورد توانمندي‌هاي خود ترديد دارد، او نيز در آينده اعتماد به نفسش پايين مي‌آيد. اعتماد به نفس مناسب از تعادل صحيح اين دو موضوع با يكديگر ناشي مي‌شود.

نشانه‌هاي داشتن اعتماد به نفس

اعتماد به نفس با رشد كودك تغيير مي‌كند، چرا كه تحت تاثير تجربيات كودك و درك و احساسات جديد او قرار مي‌گيرد. پس آگاهي از اعتماد به نفس سالم يا ناسالم مي‌تواند بسيار مهم و موثر باشد و به والدين كمك كند.

كودكي كه اعتماد به نفس پاييني دارد، دوست ندارد كارهاي جديد را امتحان كند و ممكن است به صورت منفي در مورد خود صحبت كند مثلا «من خنگم»، «من هرگز ياد نمي‌گيرم كه چطور اين كار را انجام بدهم»، يا «چه فايده، هيچ كس به من توجه نمي‌كند.» او ممكن است سطح پاييني از عصبانيت را از خود به نمايش بگذارد، به آساني كاري را رها كند يا منتظر فرد ديگري باشد تا آن كار را برايش انجام دهد. او تمايل دارد بسرعت از خود نااميد شود. كودكاني با اعتماد به نفس پايين، اغلب در شرايط ناملايم عقب‌نشيني مي‌كنند.

اما كودكاني با اعتماد به نفس مناسب، از ايجاد ارتباط با ديگران لذت مي‌برند. آنها در مناسبات اجتماعي راحت هستند و از فعاليت‌هاي گروهي لذت مي‌برند و در عين حال از استقلال برخوردارند. وقتي چالش‌هاي اطراف زياد مي‌شود، آنها براي يافتن راه‌حل مناسب تلاش مي‌كنند و به جاي آن‌كه به خود بگويند «من يك احمق هستم» مي‌گويند «من اين مطلب را متوجه نمي‌شوم.» بچه‌ها نقاط ضعف و قوت خود را مي‌دانند و آنها را مي‌پذيرند و مثبت‌انديش و خوشبين هستند.

اما والدين چگونه مي‌توانند به تربيت كودكي با اعتماد به نفس مناسب كمك كنند؟ نكات زير مي‌تواند راهگشا باشد:

به آنچه مي‌گوييد دقت كنيد: كودكان بشدت نسبت به آنچه والدينشان مي‌گويند، حساس هستند. به ياد داشته باشيد همواره كودك خود را تشويق كنيد نه تنها به اين خاطر كه او كار خوبي انجام داده است بلكه به خاطر تلاشش نيز از او قدرداني كنيد.

مثلا اگر كودك شما در تيم فوتبال مدرسه انتخاب نشده، به جاي گفتن اين مطلب كه «خوب، بار ديگه بيشتر سعي خواهي كرد و موفق خواهي شد» بهتر است بگوييد «تو نتوانستي در تيم انتخاب شوي اما من واقعا به تلاش تو در اين راه افتخار مي‌كنم.» به جاي نتيجه، به تلاش كودك بها دهيد.

يك مدل مثبت باشيد: اگر شما در مورد توانايي‌ها و محدوديت‌هاي خود بي‌نهايت خشن، بدبين يا غيرواقع بين هستيد، كودك هم همچون آينه از شما الگو مي‌گيرد. سعي كنيد اعتماد به نفس خود را بهبود دهيد تا يك مدل مناسب براي كودك خود باشيد.

باورهاي غلط فرزند خود را شناسايي و به سمت درست هدايت كنيد: براي والدين بسيار مهم است كه باورهاي غيرمنطقي كودك خود را شناسايي كنند، باورهايي در مورد توانايي‌ها، جذابيت، خوب بودن و... به كودكان كمك كنيد كه استانداردهاي دقيق‌تري براي خود وضع كنند و در ارزيابي خود واقع‌بين‌تر باشند، اين كار به آنها كمك مي‌كند تصور بهتر و سالم‌تري از خود داشته باشند. درك نادرست از خود مي‌تواند ريشه بدواند و براي كودك به يك واقعيت تبديل شود. مثلا كودكي كه در مدرسه خيلي خوب است، اما با رياضي مشكل دارد، ممكن است تصور كند كه من در رياضي ضعيفم پس دانش‌آموز بدي هستم. اين نه تنها يك نتيجه‌گيري غلط است بلكه باوري است كه باعث حركت كودك به سمت خطا و شكست مي‌شود. كودك خود را تشويق كنيد تا موقعيت خود را به طور منطقي درك كند. يك پاسخ مفيد ممكن است اين باشد: «تو دانش‌آموز خوبي در مدرسه هستي. رياضي تنها يكي از درس‌هاي توست كه بايد وقت بيشتري براي آن صرف كني. ما دو تايي روي آن كار خواهيم كرد».

مهربان باشيد: عشق شما مي‌تواند باعث افزايش اعتماد به نفس كودكتان شود. كودك را در آغوش بگيريد و به او بگوييد كه به وي افتخار مي‌كنيد. حتي در كيف مدرسه او يادداشت‌هايي مثل اين بگذاريد: «فكر مي‌كنم تو فوق‌العاده‌اي». او را به طور مداوم و با صداقت تشويق كنيد، البته مراقب باشيد در اين زمينه افراط نكنيد.

بازخورد مثبت و دقيقي ارائه كنيد: حرف‌هايي مثل «تو مثل ديوانه‌ها رفتار مي‌كني.» مي‌تواند باعث شود كودكتان حس كند كنترلي روي كارهاي خود ندارد. جمله بهتر اين است «تو با برادرت خيلي بد رفتار مي‌كني. اما من خوشحالم كه سر او فرياد نمي‌كشي يا او را نمي‌زني.» اين جمله باعث تاييد احساسات كودك مي‌شود و او را تشويق مي‌كند بار ديگر بهتر رفتار كند و انتخاب بهتري داشته باشد.

يك محيط دوستانه و امن براي كودك خود فراهم كنيد:كودكاني كه احساس امنيت نمي‌كنند يا در خانه در معرض سوءاستفاده هستند، دچار اعتماد به نفس پايين‌تري مي‌شوند. كودكي كه دائم شاهد دعوا و جر و بحث والدين باشد، افسردگي مي‌گيرد. همچنين در مدرسه دچار مشكل شده و با دوستانش نمي‌تواند ارتباط خوبي برقرار كند و همين عوامل باعث تحت تاثير قرار گرفتن اعتماد به نفسش مي‌شود.

به كودكان خود كمك كنيد در تجربيات سازنده، مشاركت كنند: فعاليت‌هايي كه كودك را به جاي رقابت به همكاري تشويق كند، باعث پرورش اعتماد به نفس او مي‌شود. مثلا وقتي يك كودك بزرگ‌تر به كودك كوچك‌تر خواندن را مي‌آموزد، اعتماد به نفس او شكل مي‌گيرد.

اگر شما در مورد پايين بودن اعتماد به نفس كودكتان شك داريد، مي‌توانيد از كمك متخصصان و مشاوران در اين زمينه استفاده كنيد. مشاوران كودك و خانواده مي‌توانند عوامل پنهاني را كه موجب شده كودك راجع به خود احساس خوبي نداشته باشد، بيابند.

با درمان مناسب و بموقع مي‌توان به كودك ياد داد كه راجع به خود و دنياي اطراف، ديدگاه مثبتي پيدا كند. وقتي كودك خود را از ديد واقع‌بينانه‌اي نگاه مي‌كند، مي‌تواند بپذيرد كه واقعا كيست.

با كمي كمك، كودك مي‌تواند اعتماد به نفس خود را افزايش دهد و شادتر باشد و زندگي بهتري را تجربه كند

عضویت در وب